1.
İnsan tek bir cümledir.
2.
İnsanı nasıl tanımlayabileceğimi sürekli düşünürüm. Bazen insanın kurallı bir cümle olduğu sonucuna varıyorum. Özne ve yüklemi olan bir cümle. Tabiî bu bazen oluyor. Bazen de insanın devrik bir cümle olduğunu düşünüyorum. Yüklemini arayan bir cümle. Bir türlü tamamlanamamış bir cümle. Eksikliğinin acısını sonundaki üç noktada duyan bir cümle… Her baktığı yerde, içinde hissettiği o tamamlanamamışlığı gören bir cümlecik…
3.
Noktalama işaretlerini nedense insanlara benzetirim. Bazı insanlar soru işaretidir mesela… Bazıları da ünlem. Üç noktayı saymıyorum bile. Virgüle benzeyen insanlar da az değildir hani. Noktaya benzeyen insanlar yok mu diyeceksiniz? Olmaz mı! Etrafınızda, kibirleri ile ün yapmış, ego ve gururuyla tanınan insanlar nokta işaretine benzemiyor mu sizce de? Her meseleye son noktayı koyduğunu sanmaz mı bu kişiler?
Beni en çok tedirgin eden ise soru işareti insanlarıdır. Adı üstünde soru işareti, yani bilinmez. Başına gelen olaylar karşısında nasıl tavır alacağını bir türlü tahmin edemediğimiz kişilerdir bunlar. Tekin değildirler açıkçası. Tehlikeli olabilir ama olmayabilirler de. Adı üstünde soru işareti insanları.
Kendimi en çok üç nokta insanlarına benzetirim. Çok şey anlatmak isteyip de çeşitli nedenlerden ötürü bir türlü anlatamayan ve bu sebeple kendini tamamlanmamış hisseden insanlar. Sözün gerisini dinleyenlerin tamamlamasını bekleyen insanlar. Kısacası anlaşılmak isteyen insanlardan hissediyorum kendimi. Ah bu anlaşılmak derdi… Bir türlü yakamı bırakmadı. Her dönemecimde kendini bir şekilde belli etti. Ne yaptı etti ve her seferinde düşünce dünyama girmeyi başardı.
Söylemeden edemeyeceğim, bir de tırnak işareti insanları var. Bir türlü kendi olamayan, sürekli başka insanların gölgesinde kendi gölgelerini feda eden, alıntı cümlelerin ve hayatların insanı… Bir ömür kendine ait bir cümle ortaya koyamayan, kendini tanımak gibi derdi olmayan, taklit hayatların insanlarından bahsediyorum ki modern çağın en çok sevdiği insan tipidir.
“Tamam yaptım, ama hele bir sor, yaptım ama neden yaptım” bu cümleyi tanıdınız sanırım ve hangi noktalama işareti insanını anlatmak istediğimi de anlamışsınızdır. Evet, iki nokta insanı… Sürekli yanlış yapan ama her yaptığı yanlış ve hata için bahanesi olan insanlardan bahsediyorum. Sürekli bu bahanelerini insanlara anlatmak zorunda kalan insanlar yani…
Neden kendimi üç nokta insanlarına benzetip de tırnak işareti insanlarına benzetmediğimi sorabilirsiniz. Belki de tırnak işareti insanıyım ama kendimi oraya yakıştıramadım. Belki de her insan gibi en büyük yalanları kendime söyleyip inanıyorum. Siz inanmaz mıydınız?
4.
İnsan tek bir cümledir ve nedense noktalama işaretleri ile kaderleri çok benzer. Öyle değil mi?
Sulhi Ceylan
Son Yorumlar