İnsan: yol, yolcu, yolculuk, yoldaş, yolaç, durak, azık…
Cehennem: derin kuyu, benlik kuyusu, gerçeğe baş eğmeyenlerin yakıcı çölü…
***
Yolculuk maddi ve mânevi olarak ikiye ayrılabilir. Maddi yolculuk da aslında manevi yolculuğun bir süreğidir. Yani kişi kendi dışında ve kendi içinde sürekli seyahat edendir. Kendi dışında (âfak) yaptığı seyahatler, kendi içinde (enfüs) yapacağı seyahatlere kılavuz olur.
Dünya ateşi cehennem ateşinin yetmişte biri kadardır. İyi düşün herkes kendi ateşini taşır. Ateş ise bedenini (afak) sardığı gibi, kalbini de (enfüs) sarar.
***
Yolculuğun ana sebebi arayıştır. Bazen kişi neyi aradığını bile bilmeyebilir ama yoldadır. Aramaktadır.
Aramanın sonucunda kişi cehenneme çıkabilir. Unutulmamalı ki cehennemin izdüşümü dünyadadır.
***
Tarih döngüseldir. Başladığı yere gelmektir asıl mesele… İlk halini düşün.
Cehennem ehlinin elbisesi ateştendir. Ateş giyinmek… İlk halini düşün. Çıplaktın.
***
İnsan bir yandan değişimden korkarken diğer yandan durağanlıktan sıkılır. Yoldur kişinin ilacı. Yolda olma bilincidir.
Şehvet ve gazap ile geçen hayat yolculuğu bencil bir hayatı getirir. Böyledir, bencil cehenneme yöneliktir.
***
Ölmeden önce ölünüz emri yolculuğu zorunlu kılmaktadır. Yola çıktığının farkında mısın?
Cehennem senin ateşten ve dumandan etrafına ördüğün bir duvardır ki senin hakikati görmeni engeller. Yolu görebiliyor musun?
***
Arayan kişi, bazen bulduğunun aradığı olduğunun farkında olmayabilir. Yolculuk başlı başına bir idrak gerektirir. Dikkat edile!
Cehennem de manevi azap da vardır: vicdan azabı, can sıkıntısı, pişmanlık…
***
Aramakla bulunmaz ama bulanlar arayanlardır sözü üzerinde düşünülmelidir. Aramak ve bulmak eş zamanlı olmasın!
Cehennemim yakıcı ateşi olduğu gibi dondurucu soğuğu da vardır. Kalplerin kör olmasını iyi anlamak lâzım!
***
Yolculuk esnasında kişinin başından geçenler bir mârifet oluşturmak içindir. Bu başa gelen hâdiseler eğer kişide farkındalık şuuru oluşturmuyorsa bu yolculuk gaflet içinde geçirilen bir yolculuktur ve sonu ise ansızın Azrail’le tanışmaktır. Bir sürü hevesin varken.
Cehennemin yedi kapısı senin yedi kötü ahlakına işaret eder. Eğer sen dünyada iken bu kötü hallerini düzeltemezsen ateş seni arındırır merak etme! Heveslerin cebinde.
***
Tasavvufta seyr-i süluk denen kalp ayağı ile Hakka yolculuk, bir seyri batınîdir. Arayan aslında çağrılmış olandır. Çağrıldığının bilincinde misin?
Allah ile kulu arasındaki sevgisizliği gösterir cehennem… En çok kimi, neyi seviyorsun?
***
Ölüm son değil yolculuğun başka bir buudda devam etmesidir. Farkında mısın?
Cehennem: yüreklere kadar tırmanan ateş, ateşli kaygı, hüzün denizi…
***
İnsan-ı kâmil yolculuğunu tamamlamış, aradığını bulmuş yani ilk haline dönmüş kişidir.
Hangi yolu yürüyorsun? Cehenneme giden yol iyi niyet taşlarıyla örülüdür, unutma. İstidrac cehennem ehline mahsustur, bunu da unutma.
***
Yol son tahlilde yol değildir. Yol aslında kişinin kendini bilme, sonsuza varma isteğinin tecessüm etmiş halidir.
Cehennem senin Allah’tan uzaklığındır. Unutma, Allah kuluna şah damarından daha yakındır. Sen O’na yakın mısın?
Resim: Rembrandt
Son Yorumlar