Boşluk Kuruntusu

Öyküleriyle farklı bir ses yakalayan Mehmet Erikli, öykü dünyasının o renkli alegorisini okuyuculara aktarmaya devam ediyor. Öykülerindeki o vurucu hali kelimelere yaslayarak sağlam bir olay örgüsü içerisinde, merak uyandıran bir tarzla sunan Erikli, zamanla hesaplaşma halini tüm kitaplarında olduğu gibi yeni çıkan kitabında da bırakmadı.

Öykü yazmak bir nevi zamanı durdurup, masaya yatırmaktır. Erikli’nin hali ise durdurulan zamanı tekrar tekrar başa, tekrar tekrar sona alan bir yapıya sahiptir. Bu yüzden Erikli’nin öyküleri için belirli bir zaman yakıştırması yapılamaz. Çünkü her zamana uyan insan acısını ve rahatsızlığını dillendirdiği için insan özünde aynıdır.

Sonbahar Bitimi, Zaman Kurucusu, Bohem Apartmanı‘ndan sonra Boşluk Kuruntusu ile okuyucular karşısına çıkan Erikli kendine çizdiği yolda sağlam adımlarla ilerleyeceğe benziyor.

TADIMLIK

Yarının Adı

Yampiri yampiri gidiyordu. Çüş dedi. Durdu. Az ötesinde bir çöp bidonu vardı. İçine ne attılarsa insan ölüsünden beter kokuyordu. Tenekeye doğru gitti. Kendi gövdesi kadar geniş olan teneke çöp bidonunu üç tekmede yere yıktı. Bugün tatil yapmak istemişti ama fazladan çalışmak göz çıkartmaz diye düşündü. Zaten her sabah, her akşam ikişer defa teneke bidonların içinde işine yarayacakları alıp at arabasına koyuyordu. Ama dinlenmek niyetinde olduğu o gün daha önce hiç olmadığı kadar kötü kokan atıkların gerçekte ne kadar pis olduklarını anladı. Bunu daha önce hiç düşünmemiş miydi? Düşünse ve ayırt etse de bu denli fark etmemiş olacak ki çöp bidonu ilk defa burnunun direğini kırmak üzereydi.  Neredeyse son nefeslerini vermek üzere bekleşen zavallı iki atın, bu soğukta uyuz gibi titreşen toynaklarında nal namına da bir şey yoktu. Yere her bastığında acısı gözlerinde okunabilen hayvancıklar oracığa bayılabilirdi. Çünkü nalsız kalan toynakları neredeyse eriyip bitmişti. Bu suç, adamın mı şimdi? Kendi karnını zor doyuran adam atlarının iyiliğini ne kadar düşünebilirdi ki? Bırakınız kendisini bir kenara, evde bekleşen sabiler bir yana dünya bir yanaydı. Baba olmak kolay mı?  Dört duvar sıcak bir odada yediği önünde yemediği an geçmeden arkasında biten insanlar anlar mı bizi? Anlarlar elbet ama dünyanın bu taraftan nasıl göründüğüne pek kulak kabartmazlar. Her kimseler işinde gücünde. İyi ve temiz işlerde… O da isterdi çok temiz bir işi olmasını. Akşama evine döndüğünde çöp gibi kokmamak isterdi. Sonra her gün banyo yapmak da mümkün olmadığından üstüne yapışıp kalan bu amansız kokudan kurtulmak çok zordu. Gene de çocukları büyütecek kadar, pencereleri güzden bu yana talan görünen (ki şuan martın ortasındaydılar ve bu ay hakikaten kazmayı küreği yaktırıyordu.) gecekondularını idare edecek kadar çalışıp kazanıyordu yıllardır ve çok az şikâyet ediyordu halinden ve bir gün daha iyi bir işim olur diye umut etmekte geri durmuyordu. Ama bu Cem Karaca’nın şarkıda söylediği gibi “Umut fakirin ekmeği, umar ha, umar, umar” kabilinden bir şey değildi. Bu umut, birçoklarının kuruldukları köşelerinden göremeyeceği uzaklıkta ve bir o kadar yabancılaştırılmış umuttu. Deh dedi. Yamru yumru dönen tekerlerin sesi yeri nalsız döven ve en az sahibi kadar dayanmayı öğrenmiş ayakların sesini örterken, son bir çöp bidonu kalmıştı önlerinde. Bu tenekeden bidon, at ve sahibi için yarının adıydı. Oysa birçoklarına göre pislikten başka bir şey değil.

 Boşluk Kuruntusu

DİĞER YAZILAR

4 Yorum

  • Cioran , 25/06/2014

    Ben de sizi seviyorum evladim, sizi halef gosteriyorum…olumumle edebiyat dunyasinda actigim bosluk buyuk zira. Fakat bu islere sarmayaydiniz iyi ederdiniz artik cok gec.. masallah kitaplariniz pespese mehmed bey evladim, gayret sizden gercekten… muvaffakiyetler dilerim Hakk Tealadan…

  • name , 24/06/2014

    Boşluk kuruntusu sayın Erikli’nin öykücülüğünü daha ileriye götürdüğünün göstergesi. Tebrik ediyoruz kendisini. Yaziyi daha önce kitaphaber’de okumuştum

  • Agaçkakan Vudi , 24/06/2014

    Hayırlı olsun Allah daha nice kitaplar çıkarmayı nasip etsin.

  • Damla Pamir Hocaefendi , 23/06/2014

    M. Erikli, Puşkin’den sonra gelen en büyük öykücü olarak kabul ediyor. Keza Maupassant’ın veliahtı, diyenler de var. Tebrik ediyoruz. Nice kitaplara…

name için bir yanıt yazın Yanıtı iptal et

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir