Büyük Kâinat

Ömer Ertürk, minimal öyküleriyle ‘sırrı’ aralamaya çalışıyor.

***

Sahildeki kayalara oturmuş, haykırarak; “Beni neden terk etti, hâlbuki ben ona her şeyimi vermiştim!” diyordu.

O esnada üstü başı dağınık bir meczup yanına yaklaşıp, “Hep ben dediğin için” dedi gence. Gözlerini meczuba çeviren genç söyleneni anlamayan bir yüz ifadesiyle baktı. Meczup gence gülümseyerek;  “Evlat sen onu kendin için sevdin, kendi benin için. Onda, onu görmek için sevmedin. Her insan karşısındakinin aynasıdır aslında, ancak çoğu insan o aynayı Ben’le örter ve hakikatini göremez. Bu yüzden insan büyük kâinatken küçük kâinatta kaybolup gider. Beni değil onu sevmelisin. Kimsin diye sorulduğunda, oyum diyebilecek kadar.”

Delikanlı gözlerini denize düşen aksine çevirip, büyük kâinata baktı.