Yazılar:
  • Adı Aşk
  • Edebifikir Kitap Pusulası: İstanbul
  • Üç İstanbul Tek Devrim
  • Yalnızlığın Mabedi
  • Geçmiş Zaman Sancısı
  • Küçüklüğümün Sayrılarevinde Yangın
EdebiFikir logo
eylem bir kız ismi değildir!
  • Anasayfa
  • Racon
  • Sen de Yaz
  • Derin Yapılanma
  • İletişim
  • Kategoriler
    • Buz Gibi Ofsayt!
    • Deneme
    • Dergi
    • Edebifikir Haber Ajansı
    • Fikir
    • Günlük
    • Haber
    • Hatıra Saklama Ofisi
    • Haykırış
    • Hikâye
    • Hikmet
    • Karikatür
    • Mektup
    • Mısra Güzeli
    • Kitap
    • Nümayiş
    • Poetika
    • Portre
    • Söyleşi
    • Şiir
    • Sinema
    • Sorgulama
    • Video
  • Dosyalar
    • Cemil Meriç
    • İsmet Özel
    • Kitap Pusulası
    • Sezai Karakoç
    • Vasiyetim
    • Darbe Gecesi Ne Yaptınız?
    • Sözlük
    • 2119
    • 2050
    • Devrim
    • Yenilgi
  • Anasayfa
  • Racon
  • Sen de Yaz
  • Derin Yapılanma
  • İletişim
  • Kategoriler
    • Buz Gibi Ofsayt!
    • Deneme
    • Dergi
    • Edebifikir Haber Ajansı
    • Fikir
    • Günlük
    • Haber
    • Hatıra Saklama Ofisi
    • Haykırış
    • Hikâye
    • Hikmet
    • Karikatür
    • Mektup
    • Mısra Güzeli
    • Kitap
    • Nümayiş
    • Poetika
    • Portre
    • Söyleşi
    • Şiir
    • Sinema
    • Sorgulama
    • Video
  • Dosyalar
    • Cemil Meriç
    • İsmet Özel
    • Kitap Pusulası
    • Sezai Karakoç
    • Vasiyetim
    • Darbe Gecesi Ne Yaptınız?
    • Sözlük
    • 2119
    • 2050
    • Devrim
    • Yenilgi

Çerkez Hikâyesi

Ayşe Sever  |  22/02/2018  |  Kategori : Hikâye   |  Okunma:1.950

4

Yaz kış fark etmez, çok mühim başka bir mevzuyla meşgul olmadığımız her geceyi birlikte geçirirdik. Aynı bahçedeydi evlerimiz. Vişneden duta bağlanan bir ince çamaşır ipiyle çizmiştik sınırımızı. Değişen çok şey olmazdı. Üzerinde sarı çiçekli elbisesi, kumral saçlarının yarısını kapatan lila yazması, beyaz papuçlarıyla her gece aynı ve tertemizdi. Yaz akşamlarında kardeşi Hatice’yi de getirirdi. Hatice’nin boyunu bir hayli aşan çamaşır ipinin altından, tıpkı ablası gibi eğilerek geçmesi, gönlümüzü şenlendirirdi. Danef her akşam getirdiği cevizli ekmeği itinayla masanın üzerine koyar, babaanneme sırtını dönmemek için geri geri giden adımlarıyla, hiçbir zaman azaltamadığı ürkek tavrı içinde duvarda asılı olan gümüş kakmalı kamanın altındaki tahta tabureye otururdu. Babaannem Danef’in ağzından duyduğu bir iki kelimeyle gizlice ferahlanır. Sonra rahat olmamız için içeri girerdi. Az kelimeli kısa sohbetlerimizi bazı gecelerde babaannemin annesinden yadigâr mızıkasının sesi bölerdi. Sesi işittiğimiz gibi aslında bir küçük davet aldığımızı bilirdik. Yine de Danef hep ısrarla isterdi. Babaannem de taşmaya yüz tutmuş onca sevgisini “Hadi kızım çekinme, ben senin için çalıyorum”lara gizler. En azından bu anlarda sözde cimrilik etmezdi. Zaten bana sorarsanız hepimizi kuşatmış ve kendi fanusumuzun içine tıkmış bunca müphem söz ve his meçhuller yumağından başka bir şey değildi. Dokungeçten ibaret olmasalardı, birbirlerinin sırlarına mazhar olma mutluluğu derinlerine işleyecek ve ilelebet başka kimselere ihtiyaç duymayacaklardı.

Bunca tezat örf, sonraları aklıma düşünce beni içinden çıkılmaz şaşkınlıklara sürüklemiştir. Zira biz bütün geceyi abi kardeş gibi sohbet ederek geçirirken kimsenin içine en ufak bir kuşku düşmezdi. Ne de olsa Danef herkese karşı bana emanetti. Hepsi bu kadardı. Ve bu mevzunun canımı ince ince yaktığından benim dahi haberim yoktu.

Köyün nüfusunu ekseriya yaşlılar oluşturuyordu. Bu yüzden Danef, içinden ve dışından anlatacağı ne varsa biriktirir aheste aheste önüme sererdi. Genelde tahta taburede, bir iki kelimeyle başladığı geceyi kucağında melek misali uyuyan Hatice, bahçeye girince başköşede gözüken ve adeta babaanneme zimmetli olan yeşil koltukta derin mevzulardan bahsederken bitirirdi.

Kendimize gevrek dertler bulup üzerine düşündüğümüz yine böyle bir yaz gecesiydi. Karabaş’a yatak olan eski dökük koltuğun yanındaki renk renk ebegümeçlerin keskin ve toprak fırının tam arkasındaki ıhlamurun gelmeyesice ve sonrada gitmeyesice kokusunu o bunaltıcı sıcağı delen bir serin esinti harmanlayıp işletiyordu içimize. Kumral saçlarının bu esintiyle dans edişi hâlâ tüm ayrıntılarıyla kaydedilmiş bir film gibi havsalamdadır. Saçları ne kadar içimdense -gönlü demeye gönlüm el vermediğinden- aklı onun, o hökelekli adamın içindendi. Cılız olabilirdim, gönlüm heybetliydi benim. Anlamadı. Zaten o geceye dair benim heybetli gönlümü en çok acıtan şey mavi demlikten akan son demi ona kaptırmış olmamdır. O çay benim hakkımdı, fikrimce. Ben olmalıydım elinden vücuduna büsbütün bir sıcaklık yayılan ve gözleri şu karşıki dağlarda kulağı sadece geceleri duyulan derenin şarıltısında bir bardakla demlenen. Çünkü o sevgiden konuşurken hoyrattı. Gönlü demlenmemişti.

Oysa yaşamaktan söz ederken nasıl da güzeldi. Umursamaz tavrı ve hiç kimseyi alkışlamayışı bana çok uzaktı. Ben bunu ölsem beceremezdim. Henüz davranışlarına dökemese de hafızasını bu zorlanmış hayranlıklardan temizlemişti. Saygısız değildi. Fakat bunca karışıklığa aklı ve kalbinde yer bulamaz olmuştu. Sol eliyle, yazmadan taşan saçlarını kulağının arkasına iliştirip bal rengi büyük gözlerini iyice kısarak karşıki dağlara bakarken söyledikleri siyah beyaz filmimin ağır çekimi gibi tane tane derinlerimdedir. Bir seferinde “yalnızca onurlarını temizlemek ve ölene kadar temiz tutmak gayretinde olanların çabalarını samimi bulmuyorum” demişti.

Kaç yıldı oldu bilmiyorum. Saymayı ve saydığım günlerin arasında onu aramayı bıraktım. Köyden gidişlerinden sonra yaz kış her gece beni yalnız bırakmayan serin esintiye parça parça yerleştirdim kalanlarını. Ebegümeçlerin yerine de güller koydum. Toprak fırının diğer yanındaki çamın kokusuyla harmanlanınca yürekte kalıyor. Ve koca demlik hep benim. Kulağım onun aksine hiçbir zaman nereden geldiğini merak etmediğim derenin şarıltısında. Ve böylece kumral saçlarından alâ payansız bir hazzın bekçisiyim. Öyle bir geldi geçti. Unutamadıklarıma kızmayı terk edeli beri aradığımdan vazgeçtim. Ben artık onu aramıyorum.

Ayşe Sever

Tweet

4 Yorum

  1. Hümeyra 25.10.2018 16:15:46

    Sıradan olayları öyle güzel ve çarpıcı bir dille yazmışsınız ki gerçekten çok hoşuma gitti. Kısacık ama içimizi ısıtan bir hikaye olmuş. “O çay benim hakkımdı. ” şimdi ise bir demlik çayın hepsi onun hüzün verici. Kaleminize sağlık, inşallah hep devam edersiniz bu yolda…

    Cevapla
  2. ihsanbul (A.İhsan Bilgiç) 05.03.2018 14:49:14

    Bir Çerkes olarak okuduğum her kelimede geçmişte yolculuk yaptığımı söyleyebilirim. Kulaklarıma gelen düğün ezgilerinde her seferinde yaşadığım hüzün yüreğime yine işledi. Sürgün yaşadık toplum olarak yıllar önce ve bu hüzünlü hikaye bizim ezgilerimize işledi. Bizim aşklarımızda da hayatımızda da düşüncelerimizde de hüzün taşları köşe taşlarıdır.
    İki hikaye bir arada zihnimde şekillendi bu nedenle. Hem anlatılan hikaye hem de zihnimde geçmiş yılların oluşturduğu hikaye.
    Zihnimde daha bir belirginleşti hüzünlerim. Sürekli aklımın bir köşesinde olan soy ağacımın dallarından dökülen yapraklar geçti içimden. Annem, dedem, hiç tanışamadığım babam.
    Kaleminize sağlık. Hem okuduğum hikaye hem de zihnimde oluşanlara vesile olduğunuz teşekkürler.

    Cevapla
  3. Bahadır Dadak 23.02.2018 00:53:16

    Kanaatimce son dönemde sitede yayınlanan en iyi metin. Klişe bir konu ve sıradan insanlık halleri, bildiğimiz puslu havalar, histeri, özlem, falan felan… Lakin dil… Gerçekten çok iyi kullanılmış. Türkçe’nin imkanları ne kadar geniş.”Ve böylece kumral saçlarından alâ payansız bir hazzın bekçisiyim.”
    Hanımefendiyi tebrik ederim…

    Cevapla
  4. Nazeninyorum 23.02.2018 00:44:15

    Babam da çalardı mızıka ben çocukken, aslında çalamıyormuş biz büyüyünce itiraf etti, ama biz çocuktuk zaten anlamıyorduk o zamanlar, mutluyduk sadece. (bizimki de bir Çerkes hikayeciği, yüreğinize sağlık, hikayenizdeki küçücük bir köşeye istemeden kıvrıldım. Mızıka sesi hala kulaklarımda… Bir sonraki hikayenize kadar uyuyabilir miyim? Ben size Hiç rahatsızlık vermem; mızıka da bana… )

    Cevapla

Bir cevap yazın Cancel reply

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Önceki Yazı

Edebifikir Söyleşileri

Sonraki Yazı

Cemil Meriç ile Sohbetler

İlgili Yazılar

  • Küçüklüğümün Sayrılarevinde Yangın

    Sizden Gelenler
    Muhtekir ve obur kış mevsimi...
  • 1

    Habibe

    Ömer Can Coşkun
    Bak kızım... Ak yazması, ucunda...
  • 6

    Dut Ağacı

    Celal Kuru
    Yazar: Merhabalar. Yeni yazdığım...
  • 1

    Mesai

    Cüneyt Dal
    Sokağın başında bekliyorum. Bu ara...
Facebook
Twitter
YouTube
Instagram

Edebifikir Radyo

Son Yorumlar

  • Midye Karanlığı için tişkirler
  • Yalnızlığın Mabedi için Zeynep
  • Edebifikir Kitap Pusulası: İstanbul için tahattur
  • Edebifikir Kitap Pusulası: İstanbul için Muhammed Furkan
  • Edebifikir Kitap Pusulası: İstanbul için Künhüne vâkıf birisi
  • Geçmiş Zaman Sancısı için İhsanbul
  • Yahyâ’ya Mektup – 4 için körlük
  • Midye Karanlığı için Bilmesendeolur
  • Mutlu Olma Sakın için bu havaya bir attar dükkanı
  • Midye Karanlığı için EdebiFikir

Çok Okunanlar

  • Ayrılık Sevdaya Dahil
  • Türkçe Sözlükleri
  • Doğruluk ve Gerçeklik
  • Poetika Kelimesinin Tanımı ve Mahiyeti
  • Niçin Sevdiniz?
  • Suyum Unum Buğdayım
  • Ölüm Risalesi
  • “İyi de çocuk pencereden de düşebilir!”
  • Herkese Selam Sana Hasret
  • Genç Werther’in Acıları

Yazarlar

  1. Abdullah Karaca
  2. Adem Suvağcı
  3. Bahadır Dadak
  4. Bilal Can
  5. Celal Kuru
  6. Cüneyt Dal
  7. Davut Bayraklı
  8. Feyyaz Kandemir
  9. İbrahim Halil Aslan
  10. Mehmet Erikli
  11. Mehmet Raşit Küçükkürtül
  12. Mücahit Emin Türk
  13. Muhammed Furkan Kâhya
  14. Muhammet Emin Oyar
  15. Ömer Ertürk
  16. Ömer Can Coşkun
  17. Sizden Gelenler
  18. Süleyman Mete
  19. Sulhi Ceylan

Son Eklenenler

  • Adı Aşk

    EdebiFikir
    18.04.2021

  • Edebifikir Kitap Pusulası: İstanbul

    Muhammed Furkan Kâhya
    16.04.2021

  • Üç İstanbul Tek Devrim

    EdebiFikir
    15.04.2021

  • Yalnızlığın Mabedi

    Sulhi Ceylan
    14.04.2021

  • Geçmiş Zaman Sancısı

    Sizden Gelenler
    09.04.2021

Çok Okunanlar

  • Ayrılık Sevdaya Dahil
  • Türkçe Sözlükleri
  • Doğruluk ve Gerçeklik
  • Poetika Kelimesinin Tanımı ve Mahiyeti
  • Racon
  • Sen de Yaz
  • Niçin Sevdiniz?
  • Derin Yapılanma
  • Suyum Unum Buğdayım
  • Ölüm Risalesi

Kategoriler

  • 2050
  • 2119
  • Buz Gibi Ofsayt!
  • Cemil Meriç
  • Darbe Gecesi Ne Yaptınız?
  • Deneme
  • Dergi
  • Devrim
  • Dosyalar
  • Edebifikir Haber Ajansı
  • Fikir
  • Genel
  • Günlük
  • Haber
  • Hatıra Saklama Ofisi
  • Haykırış
  • Hikâye
  • Hikmet
  • İsmet Özel
  • Karikatür
  • Kitap
  • Kitap Pusulası
  • Mektup
  • Mısra Güzeli
  • Nümayiş
  • Orada Neler Oluyor?
  • Poetika
  • Portre
  • Sezai Karakoç
  • Şiir
  • Sinema
  • Sorgulama
  • Söyleşi
  • Sözlük
  • Vasiyetim
  • Video
  • Yenilgi

Sayfalar

  • Ana Sayfa
  • Derin Yapılanma
  • Dosyalar
  • İletişim
  • Racon
  • Sen de Yaz

Seçmeler

  • Kirazlıbahçe

    By Gökhan Arslan
    kiraz çiçeği açan bir kayısı...
  • Anasayfa
  • İletişim
Copyright 2017 - Tüm hakları Edebifikir.com'a aittir...