Yazılar:
  • Yenilgi Yenilgi Büyüyen Yıllar Vardır
  • Yenileyen Yenilgi
  • Gölgeler Âlemi ve Yenilgi
  • "Başkalarının Talihsizlikleri Baldan Tatlıdır"
  • Müsâbaka
  • Yenmek(!) = Yenilmek(?)
EdebiFikir logo
eylem bir kız ismi değildir!
  • Anasayfa
  • Racon
  • Sen de Yaz
  • Derin Yapılanma
  • İletişim
  • Kategoriler
    • Buz Gibi Ofsayt!
    • Deneme
    • Dergi
    • Edebifikir Haber Ajansı
    • Fikir
    • Günlük
    • Haber
    • Hatıra Saklama Ofisi
    • Haykırış
    • Hikâye
    • Hikmet
    • Karikatür
    • Mektup
    • Mısra Güzeli
    • Kitap
    • Nümayiş
    • Poetika
    • Portre
    • Söyleşi
    • Şiir
    • Sinema
    • Sorgulama
    • Video
  • Dosyalar
    • Cemil Meriç
    • İsmet Özel
    • Kitap Pusulası
    • Sezai Karakoç
    • Vasiyetim
    • Darbe Gecesi Ne Yaptınız?
    • Sözlük
    • 2119
    • 2050
    • Devrim
    • Yenilgi
  • Anasayfa
  • Racon
  • Sen de Yaz
  • Derin Yapılanma
  • İletişim
  • Kategoriler
    • Buz Gibi Ofsayt!
    • Deneme
    • Dergi
    • Edebifikir Haber Ajansı
    • Fikir
    • Günlük
    • Haber
    • Hatıra Saklama Ofisi
    • Haykırış
    • Hikâye
    • Hikmet
    • Karikatür
    • Mektup
    • Mısra Güzeli
    • Kitap
    • Nümayiş
    • Poetika
    • Portre
    • Söyleşi
    • Şiir
    • Sinema
    • Sorgulama
    • Video
  • Dosyalar
    • Cemil Meriç
    • İsmet Özel
    • Kitap Pusulası
    • Sezai Karakoç
    • Vasiyetim
    • Darbe Gecesi Ne Yaptınız?
    • Sözlük
    • 2119
    • 2050
    • Devrim
    • Yenilgi

Hikâye Atölyesi – Pencere

EdebiFikir  |  12/02/2020  |  Kategori : Hikâye   |  Okunma:3.381

2

Edebifikir’in dört hikâyecisi her hafta bir “kelime”ye dört farklı gözden bakacak ve kısa hikâyeler yazacaklar.

İlk kelimemiz “Pencere”.

Aşağıda “Pencere” ile ilgili dört kısa hikâye mevcut.  Siz de “Pencere” ile ilgili farklı bir bakışla 100-150 kelime arasından kalmak şartıyla hikâye yazabilir ve bize gönderebilirsiniz. Biz de yayımlar, size hediye olarak kitap göndeririz.

*** 

Celal Kuru / Zılgıt

Annesinden yediği zılgıt ile kendisini sokakta bulmuştu. “Akşama kadar elinde telefon, kukuma kuşu gibi oturuyorsun. Azıcık sokağa çık, insan içine karış.” diye bağıran annesinin tiz sesi sokağı kapladı. Kapıdan çıkıp başını kaldırdığında havada bir topun döne döne kendisine geldiğini gördü. Arturo Vidal orta yapmıştı da kendisi de Messi’ydi sanki. Topu göğsünde yumuşattı. Tribünler yıkılıyordu. Kaleci bir panter gibi bekliyordu. Topa ayağının üstüyle vurduğu anda, “Gooool” diye bir çığlık duymayı beklerken, duyduğu büyük bir şıngırtı oldu. Dökülen cam kırıklarının değil, kemiklerinin kırılma sesiydi. Etrafına bakındı. Kimseler yoktu. Koşarak şadırvana sığındı. Hem abdest alıyor, hem titriyor, “Allah’ım! Lütfen annem babam duymasın, söz bir daha yaramazlık yapmayacağım!” diye yakarıyordu.

O esnada sokaktan geçen güzel bir kadın, camın kendi cazibesine dayanamadığını, genç adam kimse tarafından anlaşılmamasının eşyaya bile sirayet ettiğini, orta yaşlı bir kadın, bu işleri hep cinlerin yaptığını, çay ocağında oturan ihtiyar ise, âh bu gençler. İyice yoldan çıktılar, günahlarına pencere, kapı bile dayanamadığını düşünüyordu. Camı kıran ise abdestini almış camiye doğru koşuyordu.

Ömer Can Coşkun / Pencereler

Mansur Usta annesinin vefat ettiğini öğrendiğinde bir inşaatın pencerelerini takıyordu. İşi yarım bırakıp ortadan kayboldu. Mahalleli, canına zarar verecek korkusuyla her yerde Mansur’u aradı. Bulamayınca geri dönüp annesini yıkadılar, kefenlediler, tabuta koydular. Namaza kadar camiinin bir odasında beklettiler. Namaza yakın Mansur Usta camiin etrafında göründü. Birkaç kez camii bahçesinde dolandı, annesinin bulunduğu odaya girdi. On dakika sonra hiçbir şey olmamış gibi çıktı odadan. Mahalleli ne yaptıysa durduramadı Mansur Usta’yı. Tekrar kayboldu ara sokaklarda. Mansur Usta “meczup” oldu dediler. Cenaze namazı kılındı. Annesini kabristana götürdüler. Yeşil örtüyü tabutun üzerinden alırken imamın duası yarım kaldı. Cemaat şaşkın bir vaziyette tabutun üzerine beyaz tebeşirle çizilmiş irili ufaklı pencerelere bakıyordu.

Hatip Ekinci / Düşünmeyi Düşünmek

Ha bire “Düşünmeyi düşünmek! Düşünmeyi düşünmek!” deyip duruyordu. “Yahu Allah’ın aşkına,” dedim “neden bahsediyorsun? ‘Düşünmeyi düşünmek’ de nedir? ‘Boyamayı boyamak’, ‘yürümeyi yürümek’ sözleri kadar anlamsız ve saçma şu an söylediğin şey!” “Yahu” dedi “sen hiç pencereden dışarıya bakmaz mısın?” “Bakmaz olur muyum hiç?” dedim “ Yıllarım pencerelerden dışarıya bakmakla geçti. Hatta diyebilirim ki ben, bir memur çocuğu ve aynı zamanda kendisi de memur olan biri olarak, dünyayı en çok pencerelerden seyretmiş, görmüşümdür. Fakat bunun konumuzla ne alakası var?” “Hah işte!” dedi “‘Düşünmeyi düşünmek, yıllarca kendisiyle dünyaya baktığın o pencerenin biraz gerisine çekilip bir de baktığın o pencereye bakmaktır. İşte ancak o zaman doğru bilgiye ulaşma şansı yakalarsın.” Hâlâ o günün şokunu atmış değilim. O günden beridir de ne zaman düşünce dünyasının bir manzarasına baksam, dönüp bir de baktığım pencereye bakarım.

Cüneyt Dal / İhtiyar Dost 

Evdeki son günüydü. Birazdan gelip huzurevine götüreceklerdi onu. Artık kendi bakımını yapabilecek bir durumda değildi. Muhabbet kuşunun kafesine yöneldi. “Kendine bile bakamayan ben…” diye mırıldandı, sözün sonunu getiremedi. Kafesi açtı, salıverdi dostunu pencereden.  Kuş, balkon demirlerine kondu. Sonra uçup gözden uzaklaştı. İzledi bir süre ihtiyar adam. Zil çalıyordu, irkildi, yüreği pırpır etti ve ardından o da uçtu ihtiyar dostuna doğru…

Tweet

2 Yorum

  1. ŞİRAZE 16.02.2020 23:51:56

    Celal Kuru abimize sen varidat ihsan eyle, Rabbim. Amin.

    Cevapla
  2. sadık oğuz 13.02.2020 15:07:16

    Renkli Pencere
    Rengarenk pencereleri(revzen) ilk defa Selimiye camisinde görmüştü, Muhsin. Babası onu Cuma namazı için getirmişti bu güzel camiye. Heybetli bir giriş kapısından sonra su ve kuş seslerinin fon müziği olduğu bu alemde insanların uhrevi telaşı ilk önce şaşırtmıştı gül yüzlü masumu; mahalle camisindeki gibi sadece birkaç yaşı ilerlemiş amca yoktu bu alemde. Her yaştan ve her renkten yüzlerce insan bekliyordu, Cuma vaktini.
    Babası ve Muhsin şadırvanda abdest altıktan sonra cami bölümüne yöneldiler. Muhsin yeni aldığı ve renkli ayakkabılarına baktı ve ayrılmak istemedi; bir an. Ama camiydi burası, temiz olmalıydı her zaman, sözünü hatırladı. Ninesi söylemişti bu sözü.
    Muhsin rengarenk pencereleri görünce sevinmişti hem de çok sevinmişti. Evlerinde gördüğü ve mübarek isimlerin rengarenk camlar ile pencerelere nakş edilmesi sevindirmişti. Yeşil renğin ağırlıkta olduğu pencere altından sızan ışığın altında oturmak istedi. Babasına orayı işaret etti. Yeşil nur diye anlatmıştı ninesi Peygamber Efendisini. Ona yakın olmak için açtı ellerini semaya, gözlerini ise rengarenk pencerelere.

    Cevapla

Bir cevap yazın Cancel reply

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Önceki Yazı

Mağara Duvarlarına Yazılabilecek Sloganlar

Sonraki Yazı

Örümcek Adamın Bundan Haberi Var mı?

İlgili Yazılar

  • 6

    Dut Ağacı

    Celal Kuru
    Yazar: Merhabalar. Yeni yazdığım...
  • 1

    Mesai

    Cüneyt Dal
    Sokağın başında bekliyorum. Bu ara...
  • 3

    Bodur

    Celal Kuru
    Bodur, çirkinliğin tarihi yeniden...
  • 1

    Apartman Odalarına Düşen Kar Taneleri

    Sizden Gelenler
    Pencere kenarındaki kanepeye elindeki...
Facebook
Twitter
YouTube
Instagram

Edebifikir Radyo

Son Yorumlar

  • Yenilgi Yenilgi Büyüyen Yıllar Vardır için Obsidyen
  • Gölgeler Âlemi ve Yenilgi için Periferi
  • Yenilgi Yenilgi Büyüyen Yıllar Vardır için Ömer asaf
  • Yenilgi Yenilgi Büyüyen Yıllar Vardır için okur
  • Sermest Gezegeni Radyo Programı için .
  • Sermest Gezegeni Radyo Programı için Feyza
  • Sermest Gezegeni Radyo Programı için Abdullah
  • Mihrinaz için buradayımhep
  • Yenmek(!) = Yenilmek(?) için genel okuyucu
  • Dut Ağacı için hayri pıtır

Çok Okunanlar

  • Ayrılık Sevdaya Dahil
  • Doğruluk ve Gerçeklik
  • Türkçe Sözlükleri
  • Poetika Kelimesinin Tanımı ve Mahiyeti
  • Niçin Sevdiniz?
  • Suyum Unum Buğdayım
  • Ölüm Risalesi
  • “İyi de çocuk pencereden de düşebilir!”
  • Herkese Selam Sana Hasret
  • Genç Werther’in Acıları

Yazarlar

  1. Abdullah Karaca
  2. Adem Suvağcı
  3. Bahadır Dadak
  4. Bilal Can
  5. Celal Kuru
  6. Cüneyt Dal
  7. Davut Bayraklı
  8. Feyyaz Kandemir
  9. İbrahim Halil Aslan
  10. Mehmet Erikli
  11. Mehmet Raşit Küçükkürtül
  12. Mücahit Emin Türk
  13. Muhammed Furkan Kâhya
  14. Muhammet Emin Oyar
  15. Ömer Ertürk
  16. Ömer Can Coşkun
  17. Sizden Gelenler
  18. Süleyman Mete
  19. Sulhi Ceylan

Son Eklenenler

  • Yenilgi Yenilgi Büyüyen Yıllar Vardır

    Celal Kuru
    27.02.2021

  • Yenileyen Yenilgi

    Mehmet Emir
    26.02.2021

  • Gölgeler Âlemi ve Yenilgi

    Davut Bayraklı
    25.02.2021

  • “Başkalarının Talihsizlikleri Baldan Tatlıdır”

    Sulhi Ceylan
    24.02.2021

  • Müsâbaka

    Ömer Can Coşkun
    23.02.2021

Çok Okunanlar

  • Ayrılık Sevdaya Dahil
  • Doğruluk ve Gerçeklik
  • Türkçe Sözlükleri
  • Racon
  • Sen de Yaz
  • Poetika Kelimesinin Tanımı ve Mahiyeti
  • Derin Yapılanma
  • Niçin Sevdiniz?
  • Suyum Unum Buğdayım
  • Ölüm Risalesi

Kategoriler

  • 2050
  • 2119
  • Buz Gibi Ofsayt!
  • Cemil Meriç
  • Darbe Gecesi Ne Yaptınız?
  • Deneme
  • Dergi
  • Devrim
  • Dosyalar
  • Edebifikir Haber Ajansı
  • Fikir
  • Günlük
  • Haber
  • Hatıra Saklama Ofisi
  • Haykırış
  • Hikâye
  • Hikmet
  • İsmet Özel
  • Karikatür
  • Kitap
  • Kitap Pusulası
  • Mektup
  • Mısra Güzeli
  • Nümayiş
  • Orada Neler Oluyor?
  • Poetika
  • Portre
  • Sezai Karakoç
  • Şiir
  • Sinema
  • Sorgulama
  • Söyleşi
  • Sözlük
  • Vasiyetim
  • Video
  • Yenilgi

Sayfalar

  • Ana Sayfa
  • Derin Yapılanma
  • Dosyalar
  • İletişim
  • Racon
  • Sen de Yaz

Seçmeler

  • Açıkta kalmış iki yarayız ayrıldık

    By Cevdet Karal
    Adem Suvağcı, Edebifikir okurları...
  • Anasayfa
  • İletişim
Copyright 2017 - Tüm hakları Edebifikir.com'a aittir...