Yazılar:
  • Revü Gülütü
  • Bilgi ve Düşünce Faaliyeti
  • Sırrı Fâş Eylemek
  • yekinen
  • Tarhana İçen Çocukların Sosyolojisi II
  • Batlamyus ve Bilimsel Gerçekler!
EdebiFikir logo
eylem bir kız ismi değildir!
  • Anasayfa
  • Racon
  • Sen de Yaz
  • Derin Yapılanma
  • İletişim
  • Kategoriler
    • Buz Gibi Ofsayt!
    • Deneme
    • Dergi
    • Edebifikir Haber Ajansı
    • Fikir
    • Günlük
    • Haber
    • Hatıra Saklama Ofisi
    • Haykırış
    • Hikâye
    • Hikmet
    • Karikatür
    • Mektup
    • Mısra Güzeli
    • Kitap
    • Nümayiş
    • Poetika
    • Portre
    • Söyleşi
    • Şiir
    • Sinema
    • Sorgulama
    • Video
  • Dosyalar
    • Cemil Meriç
    • İsmet Özel
    • Kitap Pusulası
    • Sezai Karakoç
    • Vasiyetim
    • Darbe Gecesi Ne Yaptınız?
    • Sözlük
    • 2119
    • 2050
  • Anasayfa
  • Racon
  • Sen de Yaz
  • Derin Yapılanma
  • İletişim
  • Kategoriler
    • Buz Gibi Ofsayt!
    • Deneme
    • Dergi
    • Edebifikir Haber Ajansı
    • Fikir
    • Günlük
    • Haber
    • Hatıra Saklama Ofisi
    • Haykırış
    • Hikâye
    • Hikmet
    • Karikatür
    • Mektup
    • Mısra Güzeli
    • Kitap
    • Nümayiş
    • Poetika
    • Portre
    • Söyleşi
    • Şiir
    • Sinema
    • Sorgulama
    • Video
  • Dosyalar
    • Cemil Meriç
    • İsmet Özel
    • Kitap Pusulası
    • Sezai Karakoç
    • Vasiyetim
    • Darbe Gecesi Ne Yaptınız?
    • Sözlük
    • 2119
    • 2050

Kayıp Yolcu

Sizden Gelenler  |  10/04/2019  |  Kategori : Hikâye   |  Okunma:1.951

8

Yayınevi yayınevi dolaşmama rağmen şaheserlerimi yayımlatacak delikanlı bir editör bulamamıştım. Bugün de ismim, kitapları yok satacak kadar ünlü olmadığı için, gittiğim her yerden kovulmuştum. Yine de yılmadım. Bir gün gelecek ve tüm dünya benim adımı duyacaktı. Yayınevleri yazdığım yazıların peşinde koşacak, bugün yüzüne bile bakmadıkları yazılarımı, yarın beni Karun yapacak fiyatlardan satın alacaklardı. Fakat hangi yarın? Bu sorunun cevabını düşüne düşüne eve gelmiştim.

Evin kapısında ödenmeyen kira dedektörü -ev sahibim- duruyordu ve buradan ötmeden geçmem imkânsızdı. Dünya yansa umurunda olmayacak birinin, kira konusunda bu kadar ısrarcı olmasını anlayamıyordum. Dedektörden yanarlı dönerli ötüşlerle geçebileceğimi ve bu sayede şöhret olacağımı düşünmüştüm. Bir hışımla öne doğru gittiğimde ev sahibimden evden de kovulduğumu öğrendim. İşte bu sefer bayağı bir çuvallamıştım. Eşyalarımı toplamam için iki gün süre verdiğini söyleyen ev sahibim gittikten sonra, telefondan geri sayım aracını başlattım.

Her yerden kovulan fakir ama gururlu bir genç olarak tam 48 saatim vardı. Bunu dakika ve saniye cinsinden hesaplayacak bir matematiğim olmadığı için bu iki basamaklı sayının daracık çemberinde sıkışıp kalmıştım. Ne kadar zamanı kaldığını bilmemesi tuhaf bir şekilde cömertleştiriyor insanı. Ölmeyecekmiş gibi yaşamak, bazen tadından yenmez bir hal alıyor. Bir hafta ömrüm kaldığını bilsem, kanepenin üzerinde sabahtan akşama oturmazdım. Bir dakikam olup olmadığını bile bilmeyince, kanepe baya rahat geliyor gözüme. 48 saatlik çemberin daraldığını hissettiğim o ana kadar, hep ağır ağır hareket eden benim bile iki ayağım girecek bir papuç bulamamıştı. Zaman, sanki bu ana kadar hiç aleyhime işlememiş gibi ona kızgın bir bakış attım ama nafile. Ben sert sert baktıkça korktu mu ne olduysa artık, daha da bir hızlandı sanki. Cebimdeki onlarca ıvır zıvırın arasından tek seferde anahtarı bulup eve girdim. Bu kahramanca hareketten sonra fonda çalan “Dönence”yi dinlemem için zamanın bana izin verdiğini gördüm. Ufak bir göz kırpıp, ellerini cebine soktu ve ayaklarını yerde sürüyerek şarkının bitmesini bekliyordu ki o sırada olan oldu. Zamanın ensesinin genişliği avuçlarımın içini kaşındırmıştı. Kendimi tutamayıp şarkının da verdiği gazla ensesine şaplağı yerleştirdim. Aman Allah’ım! O nasıl bir ses! İçim bir hoş oldu. Zaman, ben mutluluk sarhoşluğu yaşarken her zamanki gibi hızlı davranıp şoku atlatmış. Bana döndüğünde suratıma kocaman bir şey fırlattı. Bu kocaman, ansiklopedi gibi şeyin kafamda yarattığı zonklama geçtikten sonra gözlerimi açabildim. Elimi uzatıp kafama gelen şeyin ne olduğuna baktığımda bir fotoğraf albümü olduğunu gördüm. Havasızlıktan sararmaya başlayan fotoğraflar birden kendimi zaman makinesine binmiş gibi hissettirdi. İleriye gitmek için yapabileceğim tek şey yaşamakken, geçmişe gitmek için sayfaları çevirmem yetiyordu. Ne teknoloji ama! Birden önüme bir fotoğraf çıktı. Bu fotoğraf büyük bir isyanın fotoğrafıydı. Can sıkıntısından ne yapacağımı bilmediğim bir gün: “Bugün bitmemek için kiminle anlaşma yaptı bilmiyorum ama ben artık yarına geçiyorum” diye bağırıp salondan odama geçtiğim, henüz 12 yaşındaki fotoğrafım. O zamandan belliydi bir baltaya sap olamayacağım. Çünkü sap olmak bana göre değildi. Hem saplar ancak baltalarla anılıyordu. Fakat benim başka bir hedefim vardı. Bulunmayan yeri bulmak, gidilmeyen yere gitmek, sevilmeyen şeyi sevmek. Büyüyünce buna yazılmayan şeyi yazmak, olunmayan kadar meşhur olmak, kazanılmayan kadar çok para kazanmak falan da eklenmiş de farketmemişim. Aslında ben bu insanların küçük hesaplarıyla zindana çevirdiği modern hayatı değil; tahterevalli üzerindeki gibi bir inişli bir çıkışlı olan hayatı istiyordum. Bunu bir nebze de olsa başarmıştım. Çıkış rotasını henüz çizemesem de iniş kısmında bayağı başarılıydım. Sayfaları çevirdikçe büyüyordum. Büyüdükçe büyüdüm, büyüdükçe büyüdüm…

Artık bir odadan bir odaya geçmek zamanı değiştiremiyordu. Eh be zaman! Benim gibi adama yapılır mıydı bu hiç! Beni oyaladın oyaladın şimdi de oyalanmalarımı yüzüme mi vuruyorsun. Zamanın bana yaptığını sandığım her şeyin, aslında benim eserim olduğunu hissettiğimde birden kollarımın dermanı gitti. Zamanda ileriye gidecek gücüm kalmadığını hissettim. Albümü kapattım. Zaman suratıma: “Seni yine oyaladım. Bak artık 3 saatin var” der gibi bakıyordu. Yine kandırılmıştım ama bu sefer günah keçisi zaman değildi. Bizzat bendim. O an eşyalarımı toplamayı bıraktım. Çantamı tamamen boşalttım. Sadece albümü ve yazdığım şaheserleri çantaya koydum. Bugüne kadar kazandığım tüm parayı -86 lira- ve kalan eşyaların tamamını, ödenmemiş kiraların yerine ev sahibine bıraktığıma dair bir not yazdım. Notu masanın üzerine ev sahibinin görebileceği şekilde koyup evden çıktım. Anahtarı her zamanki gibi kapıdaki ayakkabının içine bıraktım. Çantamda zaman makinem ve şaheserlerim, sırtımda ceketim, ceketin ceplerinde atıştırmalıklarla yola düştüm. Gün akşam olmak üzereydi. İnsan güneşe sırtını dönünce, kendi gölgesinin büyüklüğü karşısında serseme dönüyormuş meğer. Şaheser sandığım yazılarımı, yolumun üzerindeki çöp tenekesinin kıyısına iliştirdim. Kaybolmak için güzel bir gündü. Sıyrıldığım tüm kimlik kirliliğinin ardından sadece kendim olarak yola koyuldum. Bugün çarçabuk bitmek için kiminle anlaştı bilemiyorum ama ben artık yarına değil kendi mefkadıma gideceğim. Bulunca görüşür müyüz?


Halime Aydın

Resim: Nakajima Kiyoshi

Tweet

8 Yorum

  1. dikkat okur var 16.04.2019 12:55:27

    sayın yazar sanırım günümüzün vasat yazarlarıyla fazlaca meşgul olmakta. eğer yolunu kaliteli yazarlara uğratırsa bize çok daha iyi metinler sunacaktır. yer yer parıltılı cümlelerin göze çarptığı bu metin ne yazık ki nüktecilikle malûl. bundan kurtulması lâzım yazarın.

    Cevapla
    • H* 17.04.2019 00:21:39

      Şu an şapkamı önüme aldım ve söylediklerini düşünüyorum okur kardeş. Eleştiri için sağolasın. İnşallah yakın zamanda mükemmel ötesi yazarlarla karşılaşırım ama nükte iyidir bence. Azıcık gülümsemeden kimseye zarar gelmez diye düşünüyorum. Yorum için teşekkürler :)

      Cevapla
  2. Mazlum 10.04.2019 21:24:23

    Esenyurt bizim olacak

    Cevapla
    • H* 15.04.2019 00:02:34

      Esenyurt’u ele geçirmenin en kolay yolu müteahhit olmak diye düşünüyorum. Bence sen de düşün. Legal yollardan ele geçir rica ediyorum. Öbür türlü sakin semtim Texas’a döner. Yorum için teşekkürler.

      Cevapla
      • Mebruk 17.04.2019 01:27:04

        Yarısında bıraktım, bence çok bile. Benim esas sorun olarak gördüğüm nükte değil nüktesizlik. Belki sarkastik denebilir, Amerikânî bir tavır var karakterde. Sululuklar bir hikmete, espriye mâlik değil. Borçlu olmanın verdiği mahcubiyet yok mesela veya ev sahibinin insafsız tutumuna yönelik bir hiddetlenme de… Amerikalılığın artık maddeyi aşan, şaplak atmak için zamanı bile gözüne kestirebiken, bunda sakınca görmeyen bir tezahürüyle karşı karşıyayız. Şahıs hiç güven vermiyor, elinden, belinden, dilinden kaygı saçıyor, her an hareket çekebilir, el ense yapabilir veya uluorta yellenebilir. Endişe duyuyorsun. Ve tabii ki canı sıkılıyor. Bildiğimiz, vasıfsız ve derinliksiz, mücerret sıkıntı bu.

        Metnin edebi niteliği, zayıflığı bir yana, bence üslup olarak da yakışmıyor Edebifikir’e.

        Cevapla
        • H* 17.04.2019 18:46:59

          Öncelikle bu düşünülmüş ve yazılmaya üşenilmemiş eleştiri için teşekkür ederim. Kendinizce çoğu konuda haklı olabilirsiniz ama olay amerikaya nerden geldi anlayamadım. Şöyle düşünüyorum, hikayenin sonunda karakterin yaşadıklarını okumaya tenezzül etmediğiniz için bu denli bir eleştiri yazmışsınız. Edebifikir’e yakışmadığını söylemeniz de epey iddialı olmuş. Ben olsam tamamını okumadığım bir metin için bu denli iddialı konuşmazdım. İyi okumalar dilerim.

          Cevapla
  3. Nakajima Kiyoshi 10.04.2019 14:17:44

    Olmuş..

    Cevapla
    • H* 15.04.2019 00:00:17

      Eyvallah

      Cevapla

Bir cevap yazın Cancel reply

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Önceki Yazı

Ne ki Babası, O ki Sıpası!

Sonraki Yazı

İfadelerin Gramatik Ayırımı

İlgili Yazılar

  • 1

    Gerçek Kesit

    Mehmet Emir
    I. Uyananlar uydu. Paçasın...
  • Maske

    Mükerrem Mete
    Görmek bu değildi. Perde yoktu...
  • 3

    Döküntü

    Enes Can
    Rızk Çay Ocağı’nın emektar...
  • 1

    Aklın Odaları ve Saklı Huzursuzluklar

    Mehmet Erikli
    Gece yarısı. Ayağına doğru bir...
Facebook
Twitter
YouTube
Instagram

Son Yorumlar

  • Sırrı Fâş Eylemek için Nagehan
  • Revü Gülütü için Nesnâs
  • Revü Gülütü için Yarı donuk hevesimi ellerine veriyorum
  • Tarhana İçen Çocukların Sosyolojisi II için Kardeş
  • Sırrı Fâş Eylemek için Meclis-i Mebusan
  • Bir Başka Açıdan “Yedinci Gün” için zeynep
  • yekinen için m. fatih
  • Kütüphanemizde duran ama okumadığımız kitaplar bize ne öğretir? – 5 için kütüphanesinden uzak üniversiteli
  • yekinen için Meclis-i Şuara
  • Birilerinin Suyu ve Ateşi Olmak için Nesnâs

Çok Okunanlar

  • Ayrılık Sevdaya Dahil
  • Doğruluk ve Gerçeklik
  • Türkçe Sözlükleri
  • Poetika Kelimesinin Tanımı ve Mahiyeti
  • Niçin Sevdiniz?
  • Suyum Unum Buğdayım
  • Ölüm Risalesi
  • “İyi de çocuk pencereden de düşebilir!”
  • Herkese Selam Sana Hasret
  • Genç Werther’in Acıları

Yazarlar

  1. Abdullah Karaca
  2. Adem Suvağcı
  3. Bahadır Dadak
  4. Bilal Can
  5. Celal Kuru
  6. Cüneyt Dal
  7. Davut Bayraklı
  8. Feyyaz Kandemir
  9. İbrahim Halil Aslan
  10. Mehmet Erikli
  11. Mehmet Raşit Küçükkürtül
  12. Mücahit Emin Türk
  13. Muhammed Furkan Kâhya
  14. Muhammet Emin Oyar
  15. Ömer Ertürk
  16. Ömer Can Coşkun
  17. Sizden Gelenler
  18. Süleyman Mete
  19. Sulhi Ceylan

Son Eklenenler

  • Revü Gülütü

    Sizden Gelenler
    16.01.2021

  • Bilgi ve Düşünce Faaliyeti

    Salih Mirzabeyoğlu
    15.01.2021

  • Sırrı Fâş Eylemek

    Sulhi Ceylan
    14.01.2021

  • yekinen

    Feyyaz Kandemir
    13.01.2021

  • Tarhana İçen Çocukların Sosyolojisi II

    Bilal Can
    12.01.2021

Çok Okunanlar

  • Ayrılık Sevdaya Dahil
  • Doğruluk ve Gerçeklik
  • Türkçe Sözlükleri
  • Racon
  • Sen de Yaz
  • Derin Yapılanma
  • Poetika Kelimesinin Tanımı ve Mahiyeti
  • Niçin Sevdiniz?
  • İletişim
  • Suyum Unum Buğdayım

Kategoriler

  • 2050
  • 2119
  • Buz Gibi Ofsayt!
  • Cemil Meriç
  • Darbe Gecesi Ne Yaptınız?
  • Deneme
  • Dergi
  • Dosyalar
  • Edebifikir Haber Ajansı
  • Fikir
  • Günlük
  • Haber
  • Hatıra Saklama Ofisi
  • Haykırış
  • Hikâye
  • Hikmet
  • İsmet Özel
  • Karikatür
  • Kitap
  • Kitap Pusulası
  • Mektup
  • Mısra Güzeli
  • Nümayiş
  • Orada Neler Oluyor?
  • Poetika
  • Portre
  • Sezai Karakoç
  • Şiir
  • Sinema
  • Sorgulama
  • Söyleşi
  • Sözlük
  • Vasiyetim
  • Video

Sayfalar

  • Ana Sayfa
  • Derin Yapılanma
  • Dosyalar
  • İletişim
  • Racon
  • Sen de Yaz

Seçmeler

  • Sadede Gelmek II

    By EdebiFikir
    Türk kahvesi, şerbet, su, lokum ve...
  • Anasayfa
  • İletişim
Copyright 2017 - Tüm hakları Edebifikir.com'a aittir...