ı.
farz et ki
ilk katliamda ben yitmişim
ellerime düşen ölümleri indirmişim
derdime bulanmış tenha
damarımda aşk izi
evladır
cüretkâr bir hırkaya büründüğüm
hüzün kesilmeleri
bir peygamber duasıyla seslen bana
beni hitap, beni sar
kıyametim,
sessiz bir ölümdedir
kefen bezimde sultanım
kefen bezinden mintanım
sar beni, nefesle
ikra bismike
oku ve ıslat
dudak kıpırtısındayım
ölümün
ölümün
dudağının kıpırtısındayım
ıı.
bu şehrin
ayasında tırnak arası hüzünler
bulaşmış gitmelere ölümler
hepsinde bir tenha
hepsinde bir izbe
soluğun kesilir sessizce
gitme kal arası sessizlik
işte budur esarete dokunan
farz et
boşluğumdan, yanaşmışım bir morga
istanbul’u ben sarmışım nefesimle
hayalim gezinmiş tepelerinde çamlıca’nın
büyümüş de çiçekler toplamışım sana
yüz santigrat ötede kaynamışım kemiklerimle
savaşlar
sözüm olsun, hangi ötede derilmişse çocuklar
sevinçleri kursağında kalmış analar bilirim gözyaşlarıyla
kaleleri fetheden komutan anısına, sallandırıyorum hayallerimi
dört duvar, car taraf, hüzün notalarıyla
Bilal Can
Resim: Daniel O’Neill
Son Yorumlar