Kalabalıkmış gibi gülümseyen tenhalığımın panzehiri yok
Yoklardan yok beğen gel düşelim içime
Dikkat elleri vardır harflerin
Koru içindeki tenhayı
Seni hayatımın ortasında idam
Çünkü geçmiş tetiği çekilmiş
Afyonu patlamış pişmanlık
Kendini bölen cümle
Nüansı bozuk bir duruş geliştirdim
Ki ellerimde genişliyor zaman
Beni yanlış anla ya da anla
Yalnızlık başlı başına yanlış
Hem kadınlar bazen çok kötü
Kabuklarım kanıyor
Ama bunu doğru anla
Hem bilirsin
Bazen daha iyidir kokusu kahveden
Acılarım antik değil tamam
Tamam dünya kutuplardan baskın ortası işkencedir
İşte sana ruhumu çözümledim
Mahrem korkularımdan çay demledim
Bizde aile geleneğidir
Sen dur ben giderim
Sulhi Ceylan
(Yedi İklim Dergisi, 297. Sayı)
Son Yorumlar