Ölüm ve Telkin
Gece vakti deniz kıyısında bir kız bekler,
İnsana kâbustur ibare ibret ve o kız.
Gündüz rüyalara bir ağırlık çöker,
Uykuda asıl gündüzleri gezilir.
Para ışık ve satır her göze hitap eder
Hece sonlarında bir katil gizli,
Her ölüm, her sonda satır.
Ölümsüzlüğe yazılmış bir satır asıl başlangıçtır.
Noktalar bir satırla noktalanır.
Noktalar denizkızından bir gözyaşı barındırır.
Göze hitap mümkünse düşüncelere asla
Düşünceleri düşünmekten alıkoyan bir tufan
Ölümleri sahiplenen gardiyan gibi.
Sokaklara bekçi dikilmiş lamba anlamaz.
Bir hastanın çaresi karanlıkta gizlidir.
İnsanları çalan huzur ve hırsız
Aynı yılanın deliğinde gizlenir.
Güneşe verilen asıl ad kabildir.
İlahi emre âmâde bir âmâ
Aya kasten güneş kastedendir.
Vuslat başı çalar bir saat.
Bir sanıkta ölüm ehlidir.
Her cânâna adanan, her cana
Alınmıştır deniz kıyısında bekleyen o kız.
Hızırda saklıdır her tonda saklı bir çığlık
Huzurda saklıdır her sitemde bir günah
Her pişmanlıkta soyutlanan bir ah
Bir sırdır denize neden bahşedilir bir at.
Bu sır beklenen ve bekleyene aittir.
Son demlerinde Hızır elinden.
Huzurla gelir Azrail’de gizlenen hayat.
Son Yorumlar