Fısıltı Faslı

Okurlarımızdan Şahin Aslan’ın şiirini yayınlıyoruz.

***

insanlar içtenlik koparıyorlar, arka balkonlarından arka bahçeye bakıp uzun,
ve derince derbeder oluyorlar, arka balkonlarındalar, yeterince yalnızlık gibi boğuk,
dudaklarının ucunda fırtına duâsı fısıltı faslı, nihâvendi bilirler onlar, usûl yeknesak,
bağlansak, saplansak, ağlasak mı şimdi döküp yüzümüzü, yoksa çok mu hüzün, çok mu yasak.

onlar serinlemek için yalnızlar, ellerine hohlamazlar, tütün saramazlar,
arka bahçeleri ne temiz,
ve arka balkonlarında, acemice ve kendi aralarında, ay ışığından rol çalmalar,
“Bayım, müsâdeniz…”

geniş teras saltanatı, doğru meltemi beklerler, mağrurluğuna onlar
yakışacak bir dert için tetikteler

dumandan izole, sisten buğudan; şehrin en görünmez ve geceli yerine
kesilmiş özenle, gri ve soluk mavi geçirmez, pencereler,
manzaraya poz verirler, doğru kadraj, altın oran, kritik siperler

içtenlik için vakit tamam, muvakkat hüzün, yerli yerince serinlemek,
titremeye dönecekken kapanır pencereler, manzaralar resmimizi çeker,
uzun pozlandık, perdelerde belli belirsiz, bir fırsat imsâk vakti bilmemek,

belli belirsiz, perdelerde iz, sabaha siliniyor şimdi tüm siluetler…