Gel

Gece gündüz işim âh u zâr u efgân oldu gel
Bu benim dîvâne gönlüm gel ki vîrân oldu gel

Âteş-i aşkın derûnum yaktı berbâd eyledi
Söndüremez bahr-ı umman bitti külhan oldu gel

Kör olan görmez yüzünde vech-i Hakk’ı seyyidim
Gören ol vechi yüzünde ehl-i îmân oldu gel

Rûz u şeb isterdim ey dost nûr-ı hüsnünden meded
Anı bildim ki bu derdim bana dermân oldu gel

Vuslatındır bu dil-i mecrûhun ey dost çâresi
Gel ki bu bî-çâre âşık yandı bî-cân oldu gel

Varlığı mahvoldu gitti bu Selîm Dîvâne’nin
Gitti benlik geldi senlik cümle yeksân oldu gel

Kırımlı Şeyh Selim Dîvâne (k.s.)