İsyanca

“Aklımızı Başımızdan Alan Şiiri” yazan Gülsün Bayar’dan Edebifikir okurları için yeni bir şiir…

***

Nakış işlemek yerine şairliğe meylettiği zamanlardı bir genç kızın
Kırılır mı bir bahar en ince yerinden diye düşünmeden
Kırlangıçları küstürerek ve hatta öldürerek
Karışırdık vuruşan kalabalığa.

İçimizde Kayserler ve Kisralar
İçimizde sonsuza sığmayan bir korku
İçimizde huzursuz bir başkalık
Ve içimizde hasta bir et parçasıyla
Henüz yirmisinde emekliliğini gözleyen adamlardık.

Söyleyin ey şairler ciğerlerimizdeki temren hanginizin dizesi?
Nasıl sökülür iri kahkahalar
Azrail’in her gün beş kez sıvazladığı suratlardan?
Diyelim ki öldüm ölmeden
Hangi mabedin burcu olacak kalbim?

İsyanca susmalı mıyım artık?
Bir yol türküsü sızlasın şuracıkta kâfi
Ama asfalttan kalma yaralarım ne olacak?
Hasretle hicretin girift yapısınca tırmalanıyor aklım.
Sanki ruhum bir aynanın sırlı tarafı.

Gülsün Bayar