Çıkmıyor üzerimden ne yapsam da bu asır
Bulaşmasın yüzüme gözüme, o en ağır
Bir kerecik giydiğim bu kirli elbisenin
Hep akşam hep taziye hep üstünde kahır
Sökülünce ansızın merhamet düğmeleri
Yamadım yerlerine, birer veda ve sabır
Yağıyorken rengârenk günahlar, şimdilerde
Gördüm ki dünya yokuş yokuş, bitmez bir bayır
Sonra hiç yakışmayan, şu gözyaşı rengini
Çocuklar giymeseydi, onların kalbi sınır
Buldum ya Kafkasyayı, Şam,Irak ve Bosnayı
Boyayan kim o rengi yazıyor satır satır.
Bağdatı, Türkistanı,kanımın her yanını
Sürdüler alnıma ki kalk! haykır dedim haykır
-“Bu elbise kanıyor”,
Fakat buymuş modası,
Hem newyork modası sus dendi bulmuşken hazır.
Kasım Aktaş
Son Yorumlar