Kendi gölgemin üstünden atladım
Bunu zaten hep yaparım.
Dizlerime inen dünyanın baş ağrısıyım
Gülüşlerimin çözünürlüğü yüksek, kötülüklerim rutin
Kırılırken kemiğimin çıkan sesi olurum ansızın
Bazen bir enkaz limanı, bazen cinnet müptelası.
Düşmanıyım, birbiriyle kafiyeli yüzlerin
Gözlerimde tabut uykusu, dipdiri
Acı bu, arttıkça uzuyor hayat
Ertelerin ertesinde sen
Ben, aynanın sanısı.
Niçin saklayayım, kapımı çalan yok
Umrumda da değil, kapım yok
Tezgâhları tekmelemek için geldim bu hengâmeye
Sırrımı fâş eyledim, boynum burda.
Kendi etrafımda döndüm, bu tavaftır dediler
Bir Esma’nda yok olmaktı derdim, bilmediler
Sulhi Ceylan
Yedi İklim Dergisi, 369. sayı
Son Yorumlar