“Aklımızı Başımızdan Alan Şiiri” yazan Betül Ceyhan’dan Edebifikir okurları için yeni bir şiir…
***
Yalnızlık güneş batınca başının ucunda
Kıvrılan bir kedidir
Ütüsüz bir yanış damakta
Yorgun uyanış parçalı bulutlu hayattan
Bir mantık problemi olamayacak kadar kökten
Sevmek için çok kalp kırıcı
bir yabancı
Yan mahalleden gelen bağırış sesiyle
Yastıkların üzerine huzursuzluk sokuyor
Tek şekerli çay içme güdüsü yalnızlıktan geliyor
Her kelimede tüylerin diken diken olması
Bilinmeyen bir memleketin gurbetlisi gibi
Taştan evleri rabıta ettiriyor
Yalnızlık sadece favorin olmayan kazağını giymek
Sevildiğin anıları yamalayıp bir kalp inşa ettiriyor
Yıkılan duvarları önemsemekten
Bütünlemeye kalırsın
Penceren hep cereyan yapar
Adi telaffuz edilemez nahoş bir ilaç olur tok karna yuttuğun
Fark etmeden kalp kiran insanların
Omuzlarına çarpmadan yürümeye çalışmak
Kafiyesiz bir şiirin üzerine kuş yuvası
Parantez içi yırtılan kâğıttan
Herkesin okumaya tenezzül etmediği
Ve hayat.
Betül Ceyhan
Son Yorumlar