Yokuş

Sevdim
Yüreğime kan yürüdü

Suretimdeki çamura dokundum
Ateşim sönmedi, dumanım dağılmadı
Ayak sürüyen günleri sırtıma aldım da
Aklımın samanlığını ateşe verirken sevdim

Bir kanat sesine gözlerini açtıkça insanlar
Dakikalar alacalandıkça her saniye
Dile getiremediğim her ne varsa
Altında ezildim de sevdim

Toprağa bakarak, sonra toprağa bakarak
Deli gibi kanat çırparak hem de
Ufkumu bir bulut alıp götürdükçe
Yol ayrımlarında, kavşaklarda
U dönüşü yasaklarında sevdim

Sevdim
Dünya bende ağrı yaptı
Durmadım
Yeni doğan günün kıyılarına vurdum
İncisiz bir istiridyenin acısına ortak oldum da
Yine de sevdim.

Sulhi Ceylan

Yedi İklim Dergisi, 348. sayı