Hayat, ellerimizden usulca düşüyor… Kerim Kolat hikâyesi *** Günden güne eriyen yaşlı adamın hastalığı sabaha karşı iyice ağırlaşmıştı. Günün aydınlanmasıyla

Kerim Kolat hikâyesi… *** Ayıldığımda, kendimi sararmış otlarla kaplı geniş bir bozkırda buldum. Etrafımda hiçbir canlı yoktu. Buraya nasıl geldiğim

Kerim Kolat’tan yeni bir hikâye… Paradoks hayatlar… *** Göğsünde henüz kaybolmamış bir secdenin hazzıyla yerinden doğruldu. Seccadeyi, içindeki tarifsiz hafiflikle

Kerim Kolat’ın satırları çocukların dünyasında geziniyor. *** Ayaz’ın bu isteği babasını bir hayli şaşırtmıştı. İnce bir çorapla saksı toprağı istemişti

Kerim Kolat, bizi çocukluğumuza götürdü… *** … Gülüşmeleri kesildi. Önlerine bakıp, iç geçirdiler. Mahmut, kâkülünü arkaya yatırıp bir sigara daha

Kerim Kolat belki de senin hikâyeni anlattı. Kendini okumaya cesaretin var mı? *** Günün ilk ışığıyla evden çıktı. Bahçeye indiğinde,

Kerim Kolat’tın satırları hastane koridorlarını dolaşıyor. *** Koridor boyunca sağlı sollu kümelenmiş hareketsiz gölgelerin arasından sıyrılarak yolun sonundaki odaya ulaşmaya

Kerim Kolat, geceye ışık tuttu. *** “Gece gündüzden önce gelir. Gündüzün gerçekleri gecelerden hayal edilir” dedi kendi kendine. Allah’ın arzında,

Kerim Kolat; çareyi yaratana sığınmakta buldu. *** Üç yıldır yaşadığı bekâr evindeki odasının köşesinde bulunan masasına oturmuş, elindeki kalemi amaçsızca

Kerim Kolat, öykülerine devam ediyor. Bazı şeyler dibe inmedikçe görülmez. *** Yorganı çeneme kadar çekip, ayaklarım karnımda, en ufak bir

Kerim Kolat, berber koltuğundan geçen hayatları yazdı. *** Raşid, son model arabasını Halit’in dükkânı önüne özenle park edip bayram tıraşı

Suçlu kim?  Kerim Kolat yazdı. *** Tedirgin ve hüzünlü bir sonbahar akşamüstünde tanımıştım onu. Bürodan çıkıp insan kaynayan, rutubetten bunalmış