Yolculuğunun on dört bin altı yüz onuncu günü. Henüz başına o kıymık gibi batan tuhaf ağrıların saati değil. Acıkmamış olan

Düzensiz bir çarşının kıyı bir yerinde çömelmiş duran çocuğun anlattıklarından önce gayet kendinde ve çevresine hâkim bir adam, ne oldu

Çok uzun zamandır onu izliyor. Başından geçenleri de görüyor mu? Sanmam. Hemen her gün yüz yüze geldiği bir takım durumların

Gece yarısı. Ayağına doğru bir soğukluktur sokulmuş; ağır ağır onu huzursuzluğuna taşıyacak olan o biricik evhamlarından biri daha çıkagelecek ve

Mehmet Erikli’nin, bir türlü bitemeyen romanından kısa bir bab… *** Armudun yetişmediği, eriğin çiçeklenmediği, ayvanın çokça yendiği bir kasabada kaşla

“Hz. Âdem’den bugüne kadar insanlar arasında çıkan tartışmaların, kavgaların ana sebebinin ihtiraslarımızla imkânlar arasındaki uyuşmazlık olduğunu söyleyebiliriz.” Sulhi Ceylan –

Yaşlı, çok yaşlı. Kimseyi umursamaz, surat patates tarlası, güldüğünü gören olmamış henüz, öfkelendiği vakit kekelemeye başlar ve bir türlü sonunu

“Sıkıntının yurdu zihindir. Kaygılar ise insandan bağımsız yaşar.                                                             Onları ancak insan zihni bağımlı hale getirebilir.”                                                                                                                                   Tevatürcü Ayfer —