ekrana dalgın bakan çocuklar ve sade bir dost arayan hayat siz kapıyı vurmadan girin cinnete ve istiridyenin kalbine sonra tıkanmış

biz birçok kez çağrıldık birçok kez düşsel bir boşlukta yaşamın ve ölümün bağlandığı bir noktadan acıya ve bir çiçeğin susuzluğuna

Bir yığın odun bir yığın odunla tut ki tüm arzu dolu göz kapakların ardında Herkes bir ihtimale çivilenir -bunu bil-

Rüzgârdım bir zamantüm donuk mutlulukların çardağındarengini yağmur ve güle sunanve karanlığı durmadan dağıtanyerin en dibinde sessizce yağan telaştaatıldım saflıktan, yasalardan

1. bu bilinmeyenden gelen bilinmeyen sesimleyarını bekleyemembir çiçek açsın artık kalbin gök pergeliylebedeni olmayan umuda, kelimesi kalmamış pencereyebir çiçek, yıldız

Duvarlarımı ör benim, gün yarılamadan Renklere son veren sağanaklardan Cinnet ve delilik püskürtüp Cümle kavgaları dindiren mevsimlerden Ör duvarlarımı yürümeyeyim

Sıkışmış anahtar deliğine kedinin gözleriBir kedi, ölümün ve yaşamın arzusundan doğan Var olmak için suyun boşluğundaFilizlenen ve kemiren soruların arasındanSessiz

“ah, kalbin bulut bulut akan sesi.”edip cansever gün ışığı incecik sızdığında tavan arasınatuttum mahzen renkli zarı bir rüyaya yordumgörsen bir

Dünyanın renklerini görebilmek için Tozlu toprak kuruntusu, onmaz bir rüzgar ile Yeniden yeniden yeniden serçe tuzakları kurdum içime Kulağında gelecek

Senin bildiğin sayfalar koydum önüme: Sarı ve hışırtılı Yanına ayrık otları yanına parçalanmış cümleler yanına delinmemiş inziva çadırımı Fotoğraf fotoğraf