Hayat bazen insanda duvar dibine çöküş olarak belirir. Böyledir, her çöküş hayata yabancılaşma ve kendine kapanmadır.
Hayat bazen bir düşteki kadar bile gerçeklik uyandırmaz. Böyledir, gerçeklik gerçekliğe insan insana pusu kurabilir.
Hayat bazen insana dünyayı değiştirecek bir bilgi olarak belirir. Böyledir, içinde soluduğu dünyayı değiştirmek için kendinde güç bulamayanlar bir zaman sonra rahatsız olmadan yaşar hale gelir.
Hayat bazen savaşın orta yerinde kalmış bir çocuk olarak belirebilir. Böyledir, masumlar kurşuna vurgundur.
Hayat bazen insanın kendini katamadığı bir hikâye olarak belirir. Böyledir, kişiye düşen hikâyedeki rolünü oynamaktır.
Hayat bazen insanın nihai endişelerine cevap vermek yerine varlığın bir bütün olduğunu insanın gözüne sokarak belirir. Böyledir, insan fizik kaygılardan metafizik ıstıraplara geçtikçe bütünü kavrar.
Hayat bazen iç içe dolanan bir kördüğüm olarak belirir. Böyledir, insan kördüğümleri bir bir çözmeye çalışırken kendine dolanandır.
Hayat bazen kan rengi bir ufuk olarak belirir. Böyledir, yol bellidir, insana düşen başını eğip acıdaki tadı yaşamaktır.
Hayat bazen eşyanın ve metinlerin bize bakan yüzünün ötesine geçme imkânı olarak belirir. Böyledir, insan kendine sunulan imkânları görmeye görmeye hayata körleşir.
Hayat bazen bir önceki gecenin devamı olarak belirir. Böyledir, biteviye günler geçer de insan o ana kilitlenmiştir.
Hayat bazen günün ilk ışıklarında çıkmaz bir yol olarak belirir. Böyledir, insan sabahı beklerde gecenin içinde açan gökkuşağını göremez.
Hayat bazen çığlıklardaki yok olan sesler ve birbirine küs kelimeler olarak belirir. Böyledir, ölünce yası tutulmayacak kelimeler de vardır.
Hayat bazen bir mezarlığın ağaçlarının arasından kendini gösteren yemyeşil bir vadi olarak belirir. Böyledir, ölmeden önce ölmek için insanın kendi derisini yüzmesi ve o mezarlığa bu derisini gömmesi gerekir.
Hayat bazen geçmişe kilitlenen ve orada nefes alan upuzun bir gün olarak belirir. Böyledir, insan kendine kilit, kilit kendine anahtardır.
Hayat bazen kapkara bir yumruk olup insanın yüzünde belirir. Böyledir, insan elem ve neşe arasında bir ömür mekik dokur.
Hayat bazen uluyarak şehrin dört bir yanını gezen bir köpeğin acısında belirir. Böyledir, insan kendinde ve âlemde tecelli eden simgeleri çözdükçe acının hakikatine erer.
Hayat bazen insanı kendini yorumlamaya, zihinsel bir hükme varmaya ve kendi ile diğer varlıklar arasındaki o akıl almaz ilişkiyi bilmenin gerektiğine dair bir algı olarak belirir. Böyledir, insan duyu organlarının üstünde akıl olduğunu ve onun da üstünde kalp olduğunu anladığında keşfi bilgi uzaktan göz kırpar.
Hayat bazen dipdiri bir umut, sönmez bir meşale, keskin bir kılıç ve aktif bir yanardağ olarak belirir. Böyledir, Allah kulunu terk etmez.
Sulhi Ceylan
3 Yorum