İsyan Etmeyen Kalp Durmasın da Ne Yapsın?

 Serdar Kocabaş isyanını dillendirdi.

***

İsyan, “yepyeni bir ruh, mefkûre ve nizâm yekpâreliği içinde yeniden doğuştur.”

İsyan, fikriyatın aksiyona dönüşmesidir.

İsyan, anlam arayışımızın mukaddes seyridir.

İsyan, kronikleşmiş tembellik ve embesillik hastalığının ilacıdır.

İsyan, şafağın ölümsüzce beklenişidir.

İsyan, nefes alıyor olmanın getirdiği sorumluluk duygusunun sonucudur.

İsyan, kendi öz şahsiyetimizin çağa verdiği sestir.

İsyan, eskimez, solmaz, pörsümez yeni için dik bir duruştur.

İsyan, bu kör dövüşü hengâmesinde Hakikat uğruna ortaya çıkmaktır.

İsyan, dava çilekeşinin hamurkârlığıdır.

İsyan, bir kavgadır ki dünyaya meydan okur.

İsyan, “kaf dağına tırmanmak kadar zor ve çetin gayenin mâna ve madde şartlarında”  ortaya konuluşudur.

İsyan, büyük zuhurun ayak sesleridir.

İsyan, haykırışımızın rengidir.

İsyan, kâinat muhasebesinin meyvesidir.

İsyan, gayenin ideale yürüyüşüdür.

İsyan, kızgın bir aşk posasında insanlık için erimektir.

İsyan, her sabah uyandığında tek gayesi işe gitmek olan uyutulmuş ve uyuşturulmuş kişilere kalpleri olduğunu hatırlatmaktır.

İsyan, hayata karşı fiyakalı bir duruştur.

İsyan, bu sistem böyle gitmez demektir.

İsyan, meydanların kurtarıcı lâhuti sesidir.

İsyan, hayatta bir türlü yer edinememiş yenilmişleri çığlığını ensemizde hissetmektir.

İsyan, kutlu nefesi iletme görevidir.

İsyan, yaşamın mimarisidir.

İsyan, sekülerizmin resmi çocuğu olan kapitalizmi yıkmak görevindedir.

İsyan, insanların yaşamayı sevdiğinden çok ölümü sevmektir.

İsyan etmeyen yürek bedende fazlalıktır.