Yarım kalmış bir öykü… Sonunun getirilmesini bekliyor. Dairesinin tamamlanmasını…
Aşağıdaki yarım kalmış öykümüzü tamamlayan okurlarımıza vaatlerimiz:
1. Bir, bilemedin iki kitap hediye edilecektir.
2. Yokuş Çayevinde üç, bilemedin dört bardak çay ısmarlanacaktır.
3. Öyküyü okuduğumuzda, içimizde kendimizi gökdelenlerden aşağı atma hissi uyanırsa, söz konusu bitirilmiş öykü yayınlanacaktır.
4. Daha ne olsun!
***
Anlattıkça Gizlenen Sır
Öyle hemen gitmek yok. Otur azıcık bak sana neler anlatacağım:
Şimdi sen beni dinliyorsun ya… Dinlemek derken can kulağını kastediyorum. Can kulağını açtın ya…
İşte her şey burada başladı. Senin can kulağı ile beni dinlemeye başlamanla…
Sen beni dinlediğinden beri, bana dinlenilmiş muamelesi yapıyorlar. Evet evet, dinlenilmiş muamelesi… Ama durum hiç de göründüğü gibi değil. Senin beni dinlemiş olman ve benim senin tarafından dinlenilen olmam sadece işin görünen tarafı. E peki, diğer taraf ne diyorsun onu da anlatacağım ama önce senin can kulağını kapatman gerek. Biliyorsun kulak var, kulak var…
Yıl 1994 idi sanırım. O zamanlar zor zamanda konuşmak diye tabirler kullanılırdı. Zor zamanda konuşup, kimsenin cüret dahi edemediği konuları anlatmaktan bahsediyorum. Malum militer bir devletiz ve aynı zamanda şeytana uymada üstümüze de yok. Bütün bunlar sadece giriş ama her cümle aslında sana asıl anlatacağım konuları da imlemiyor değil. Ne diyordum. Hah, hatırladım: Şebnem. Kızın ismi Şebnem’di. Şebnem’de şebnem hani.
…
Mailleriniz için: editor@edebifikir.com
3 Yorum