Kendimizi bildik bileli her bulduğumuz boş vakitte kitapçıları gezmekten, arkadaş toplantılarında yapacak hiçbir şey bulamayıp yine kitapçı ve sahafları gezmekten, tanıştığımız her yeni insanla tekrar kitapçıları gezmekten çok yorulduk. Biz çok mu geziyoruz yoksa!
Hayır, aslında o kadar da yorulmadık. Bizim derdimiz çok başka fakat bu eylemin sebebini nasıl açıklayacağımızı bir türlü kestiremiyoruz. İyisi mi açıkça söyleyelim: Paramız kalmadı kardeşim!
Evet, paramız yok. Tüm paramızı kitaplara yatırmaktan birbirimize çay ısmarlayamaz olduk. Psikolojimiz bozuldu. Biz bu değildik! Nihayet; “Ne oluyor bize birader?” diye kendimize sorduk ve silkelenip kendimize gelerek artık bu gidişata bir dur dememiz gerektiğine karar verdik.
Kitapçıların bize zulmettiğini düşünüyoruz. Başka işlerle uğraşın arkadaşım! Terzi olun, bakkal olun, berber olun ama sahaf olmayın! Kitabevi hiç olmayın! Açız aç! Aç kaldık anlamıyor musunuz? Kargaya “Buğday tarlasının kenarında gez ama tarlaya sakın girme” denilir mi? Siz kitapçıları açıp gözümüze gözümüze kitapları sokarak “Paranız yoksa almayın” derken, bize işte bunu yapıyorsunuz! Emre Aydın da bizi merak ediyormuş.
Öyleyse eylem bir durum alış biçimidir. Eylem, statik kitapçı tokatlama indikatörüdür. Sahi eylem nedir yahu? O değil de biraz kitap mı okusak?
Artık birbirimize kitap hediye ederek, ödünç alıp geri getirmeyerek, kütüphaneleri yağmalayarak bu durduramadığımız tutkumuzu biraz olsun frenlemeye çalışacağız. Sahaf ve kitapçılara gitmiyoruz çünkü paramız yok. Siz de gitmeyin. Yaşasın cahillik.
Dünyanın bütün fakirleri birleşin! Gelin beraber kitapçılara gitmeyelim! Artık Bağdat kütüphanelerini yakıp yıkan Hülagu Han ve evdeki kitapları toz üretme makinası olarak gören kadınları destekliyoruz.
Not: Kredi kartı reklamında oynayan yazarlar hiç mail atmasın.
Yer: Kadıköy
Tarih: 02.06.2012 Cumartesi
Saat: Akşam suları
editor@edebifikir.com
