ne zaman dönüp gelsem bir yalnızlıktan
sözcükler var görüyorum beni bekleyen
kadınlar
suç işlerler yaşadıkça
oturur konuşurlar
bilirler birlikte susmayı
ağlamayı mesela ölenin ardından
bildikleri gibi bir aşkın bittiğini
anlarlar görmeden duymadan bile
işte buradayım
dün yanı başımda
yarın çok uzak
yürüye yürüye geçtiğim yollar
yaşasın diye dua edilen çiçek
benimle yine
işte susuyorum
konuşmalar çağında
şu saat susturuyorum dilimi
gelecekmişsin, severmişsin
şiirde olur bunlar
yalan söyler iki kelimeyi ayıran boşluk
bahçemi bahçene yaslayan yıkık duvar
bahçemi bahçene çağıran rüzgârla birlikte
gitmiş dün gece
kökünden sökülen bir çiçek gibi
yeri boş
yeri sancı
Derya Önder
