okşadın cam kırığını
kesiklerini sordun bıçağa
maviye saygından
durdun güvercin kanadında
günlerini yaktın sunağında
günlükten çok
testere ağzında biriken
ağaçlardan öptün
küfe teyel sözlerin yeşerdi
bir orman sızdı
dudaklarından ışık külçe
hattat inceliğinde sık ve derin
çizgiler çizdin alnıma
canlı tutmak için aşkı!
ayçiçeğinin güneşe uzanma telaşı
kardan adamın gözlerine
koyduğun kömür yandı
Mustafa Ergin Kılıç
