Erdem Bayazıt için
Bir zamanlar bu eve, beyler, Erdem gelirdi
O gelince bu eve, neşe, gündem gelirdi
Cahit gelir, Sait gelir, Akif gelir, gam gider
Hatme biter, sohbet biter, çaylara dem gelirdi
Yedi güzel adamlardı, yürekleri dağ kadardı
Koşuyorken soylu atlar, özengi ve gem gelirdi
Toplanırlar ceylanların, su içtiği gözelere
Edep içre, nice fikir, ins ü cin ve cem gelirdi
Ve ben dahi bu eve, arada bir gelirdim
Rengarenk kişilikler, nice adem gelirdi
Şimdi bir hikaye her şey, yani bir yokmuş gibi
Ko ki varmış bir hayal, rüya, kadem gelirdi
Ah o ki yok şimdi hem, sarsıldı yürekler deprem
Öteye gitse de Erdem, her dem her dem gelirdi
Üç ağustos, iki bin sekiz,
gece,
sabah ezanı,
saba makamında,
ve saat sıfır beş…
Bir zamanlar işte bu ev, güzellere denk gelirdi
Gönüllerde bin bir huzur, her yüze bir renk gelirdi
Yazıya gizem ve sihir, şiire ahenk gelirdi…
Mehmet Atilla Maraş
(Dil ve Edebiyat, 55)
