bir yara dikiş tutmuyorsa, tutmuyordur
bazen görmezden geliyor her şeyi zaman
olanla ölene çare bulunmaz derler
bulunur elbet, her duaya bir el açan
külli yalan aklımın ermediği bunca
üstüme vazife değil konuşmak bazı
düşeyim kaydını ehil olmayan şeyin
düşmez kalkmaz bir Allah der eski yazı
büyümüş de küçülmüş sanki dünya denen
ne idüğü belirsiz huzursuz meşgale
adı, kendinden önce gelen ağır kuşku!
gülü gül ile tartarlar, seni ne ile
sade dervişte görülmüş (h)içten tebessüm
çok bilmekten çürüyor herkesin bildiği
bahçeler ve yaz, eski bir kitap oluyor
kısmetine düşen sözle avunmak gibi
yetmiyor insanın aldığı nefes bile
içini dökünce yere ağılı incir
kalbim ah! kimsecikleri atmayan kalbim
neler geçmişse içinden artık geçmiştir.
Nadir Aşçı
(Dergah, 264)
