yeşil bir ırmakla çağrılıyor sevmeye
hiç ıslanmayan her harfiyle adım,
dünya kursağından artarak
geriye kalan kadarıyla kalbim çöküyor birden,
yanında işte bu boyun eğme öfkesiyle
ya arınmak ya boğulmak güzelliğinde
kıyısına vurdukça bahtım nadide gamzelerle kurulmuş bu beldenin,
geziyor bir his her sokağını içerimde,
devrildi devriliyor derken yıllardır kuşandığım kaç siperim
anladım bir de gelince tebessüm mevsimi
bu yenilgi tam üstüme göre
böylesi yakışır, sırma yenilişlerden böylesi
yakışır bir çift suyla yıkılmak hüznüme
vuruldum şükür ki kimseler geçmemişken nazlı sınırlarında
şimdi bir aynalar şükrediyor bir de ben
doya doya vurulmak var çünkü tam karşısında
Kasım Aktaş
1 Yorum