Yalnızlığa tahammül edemiyorum,de.
…
Söyle! Aslında zavallının tekiyim, rol yapıyorum, tüm hayatım kendime acımakla geçiyor, de.
…
Söyle, yoksa yemin ederim öldürürüm seni.
Kadın adamı bağladığı ipleri kontrol etti, iyice sıkılaştırdı. Kendi sandalyesine oturmadan önce odanın tüm ışıklarını kapattı. Müzik çaların yanına gitti.
Ne dinlemek istiyorsun?
…
Cevap ver, yoksa bir tane daha kaybedeceksin.
Goran Bregovic – Death
Adamın dişleri bir bir sökülerek kadının mızıkasının deliklerine takılmıştı. İşte tam da bu yüzden adamın ağzı kan doluydu ve söylediklerini anlamak imkansızdı. Fakat, kadın daha o konuşmadan ne söyleyeceğini bildiğinden, adamın istediği şarkı anında odada yankılandı.
Neden bunu seçtin?
Ölüm şarkısı. Amacın bu değil mi zaten?
Amacım kısas-a kısas. Ölüme ölümle karşılık veriyorum.
Seni ben öldürmedim, egon öldürdü.
Kadının elindeki silah ateş aldı. Kurşun bu kez adamın sağ dizini parçalamıştı.
Canın yanıyor mu?
…
Kadın bir kahkaha attı.
İşte başından beri ayrıldığımız nokta. Canının yandığını söyleyene kadar canını yakacağım.
Neden?
Neden mi?
Bütün bunlar neden?
Çünkü gerçek olamayacak kadar güzelsin. Yaşayamayacak kadar güzelsin, desem? Beni affedebilecek misin?
Peki sen, ben öldükten sonra kendini affedebilecek misin?
Sen ölürsen özgürlüğüme kavuşurum, ben ölürsem farketmez. İkimiz de ölürsek bu kurtuluş olur. Bunu, daha çok küçükken bir filmde görmüştüm.
Filmlerle yaşadın. Bir an için olsun ayaklarının yere bastığını göstermedin bana. O böyle yapmazdı.
Onu seviyor musun?
Ona seviniyorum.
Kadın adamın yanına gitti. Onun önünde diz çöktü, ellerini ellerinin arasına aldı. Gözyaşlarını adamın dizine akıttı. Adam sadece onun anlayabileceği bir dilde konuştu:
Ağlama, ağlarsan ölürüm.
Senden son bir şey isteyebilir miyim, yapar mısın bunu benim için?
Tamam yapacağım.
Bir kez seni seviyorum der misin?
Seni seviyorum.
Yalan söylüyorsun.
Tabancadan son üç kurşun düştü. Biri adamın kalbine, diğeri kadının ağzına, üçüncüsü de hepimizin modern kalıntılarına.
Tuğba KÖSE
