Davetkâr Bir Kuyu

Bildiğim tüm dillerde azapsın sevgilim.
Gittikçe derinleşen bir kuyusun, cümleye ünlem
Meyvesiz bir ağacın içten içe çürümesi
Davetkâr bir kuyunun zifiri karanlığısın sevgilim.

Ruhun beden bataklığında, dip gülümsüyor
Tüketiyorsun kendini makyaj yaptıkça diline
Olsun, ben de hep ihtimalsin sevgilim.

Sözlerim gözden ırak küçük bir ada
Dilimde kalbi kırık şiirler -ki sevmezsin bunları
Durup durup Sanskritçe ağlayalım mı sevgilim.

İşte evin; kül rengi bir fırtına
Yüzün; yalnızlığıma tanıklık eden ayna
Gözlerinde tilki uykusu, elinde bıçak
Şefkatle okşuyorsun kestiğin boyunları
Düşüyorsun kendi kara deliklerine
Sensiz bir günüm olsun, kes ellerimi sevgilim.